Sagopa Kajmer – Stilo Şarkı Sözleri

Sagopa Kajmer – Stilo
Sagopa Kajmer – Stilo

Sagopa Kajmer – Stilo

Albüm Adı : Bir Pesimistin Gözyaşları

VERSE 1
Patetik cümlelerimi pratik yapman gerek, bu statik hayatı estetik hale getirebilmek için, psikotik tutumu elastik şekle koymak ve genetik ruh düzenleyicisini devreye sokmak tek taktik olmalı, bu didaktik mc bir kitap gibi okunası. Otomatik yükselen sinir ibrelerin seni kavgaya tetiklememeli, etik, sosyalite eksik, yaşam klasik halde ve de çok monoton ve itik nesillerin umudu bitik, bu ülkede hayat koşulları kritik, çalışıp didinirim ama cebim delik, hep aksilik üzerine muhabbet ettik, tv’lerde beyin diktik, her söyleneni yedik, ikibinlerde ortaçağa girdik, dedelerimizin attığı pandik, ikiyüz sene sonu sonra dimdik, popomuza dayalı tetik, peşimizi bırakamadı, çünkü dandik ilerledik, hep sektik. Kim politik ülkede, odur sosyetik, apokaliptik günlere geçtik, bu ne biçim tik? Hırsızlar aritmatik yaparken, hortumculara yan çizdik, nümizmatik bile bulamadı değerini liramın, ruhuna döktük sidik ve miramın aksi bana çok pesimistik, olabildiğine gözyaşı sildik, jeopolitik konumun değerini bilemedik. Ölümüne sevdik ama geri getiremedik, zaman geçti tik-tak,tik,taktik!…

Nakarat :
Rapim alev aldı, sardı ateşi dört yanı, kurunun yanında yaş da yandı, taş da. Bastı kalbine cihan-ı devle, kaş yaparken göz çıkardı lakırdı ve (heeeyyy)derin oyuklar açıldı(ülkeee)de ve kapatamadı belediye ‘yeeee’ sen de Türküm ye,yeni Türkiye asalaklar elinde.

VERSE 2
Sahavet dönemi geride kaldı, fitne barışı masada, kasada kaç barışçıl arda kaldı? Darda toplum, barda millet, hep hovarda sözüm ona para kalmadı insanımda yolda hep araba, beş dakika yola kıçı koltukta. Tahammül eksikliğim hat safhada, hurda insan alaya vurdu yaşamı kustu, kadere,postunu dostu serdi yere (vee) ve iltifatın hakkı yerme oldu, dosya doldu taştı, boldu cinayet, psikopat etkinlikler insanım suçunu işledi, sicili yarını yedi bitirdi, hep hazindi günümün son görüntüsü, elinde kelepçe gördüğüm her bireyin adına, yarına bir çizik attım, rızık ektim, yazık!… dramalarda gülebildik mi? Trajikomedi sahnesinde oyunu yöneten her bireydi, onlar kanımı emdi, hep pireydi başa geçen hep yazıktı başa gelen, hep yalancı başı çeken, her rızıktı hakedilen. Gurbete giden her tren çeker fren ve kalırız ilk durakta. Hep siren, avrupa’ydı bizi yeren ki; haklılardı konularında, kokoreç ülkesinde yolda donunu çekenlerle yaşadım ve karşılaştı kara cehaletin adaletiyle ülke. Şimdilerde birliğin dışında tek Avrupalı benim.